Ostatni dzień Jarmarku Dominikańskiego. Było tak:

– Panie Wojtku.. Do nas proszę!
– Pan nic nie ma. Byłem widziałem. U Pana same rzeczy eleganckie, art deco i filiżanki, a ja wsiowy jestem. Teraz szukam fajerek, bo mi dwie pękły w mojej kuchni.
– Proszę do nas! Nalegam!
– Dobra. Co jest?
– Szukał Pan starych paszportów…
– Owszem.
– Po co Panu?
– Lubię być obywatelem świata. Wielu światów. W Argentynie lubię być Kolumbijczykiem, a w Kolumbii obywatelem Hondurasu.
– Potrzebuje Pan lewego paszportu?
– Niee. Potrzebuję starego i może być z dowolnego kraju świata.
– Po co?
– Ułatwia życie.
– ?
– Był Pan kiedyś w Meksyku albo w Peru z polskim nazwiskiem?
– Nie.
– W hotelu proszą o paszport, a potem spisują dane. Wie Pan ile trwa spisywanie moich danych?! Koszmarnie długo! Samo słowo “Wojciech” zajmuje im dwadzieścia minut, a ja chcę szybko siku i prysznic, a nie dwadzieścia minut dukania i kaligrafii. To wolę dać jakikolwiek inny paszport, na przykład kolumbijski z nazwiskiem Juan Gomez kupiony za kilka dolarów. I zostawiam go bezpiecznie na recepcji, niech sobie spiszą spokojnie, a ja odbiorę później. Gdyby ukradli, zgubili, nie oddali, to jadę dalej z kolejnym paszportem, a Gomeza zapominam.
– Aaaa. To… chyba w takim razie nie dla Pana to, co tu mamy, bo my mamy kilka ruskich i ukraińskich, i jeden czechosłowacki, i jeszcze jugosłowiański. Mamy… na nazwisko… Prieliewiejew…
– Niee, Panowie, błagam! Ma być Gomez, Alvarez, ewentualnie jakiś szwedzki Ulf, ale nie… Prieliewiejew.
– To chwilowo nie mamy nic dla Pana. A jak Pan sobie radzi ze zdjęciem? Wkleja Pan własne, czy jak?
– Wystarczy, że paszport jest stary, powiedzmy 30 letni i wtedy jest dla wszystkich oczywiste, że nie mogę wyglądać tak, jak wyglądałem na zdjęciu 30 lat temu.
– A termin ważności?
– W hotelach nie sprawdzają, ale.. zrobiłem sobie na Madagaskarze stosowną pieczątkę i stempluję na czerwono EXTENDED:………… wpisuję ręcznie nową datę ważności, czasami kilka kolejnych, powiedzmy co pięć lat i działa. Latynosi bardzo lubią pieczątki i w nie wierzą.

baj

p.s. Scena robienia pieczątek jest w jednym z odcinków “Boso..” z Madagaskaru.