WC o miodach

Ja to najbardziej lubię miody pitne i chcę o nich nakręcić „Boso przez świat”. Rdzenny polski produkt. Naturalny, bo kiszony jak ogórki, czy zakwas do chleba. I w czasach królewskich eksportowaliśmy miody pitne po całej Europie.

No więc ja najbardziej lubię pitne, ale Mamusia pożera zwyczajne i to masowo. Mnie na miód nachodzi dwa razy w roku i wtedy schodzi u mnie w jedno popołudnie taki zestaw: bochenek chleba, kostka masła, słoik miodu i dwa litry mleka. Wszystko domowej roboty, a nie sklepowe. (Podejrzewam, że to mój organizm domaga się jakichś składników zdrowotnych i wymusza na mnie taką akcję.)

Miód dla mnie za słodki jest, a ja ze słodyczami na bakier. (Wolę tatara.) Czasami trafia się miód słodki, ale jednocześnie kwaskowy. Nie wiem czym tam pszczoły nasikały, ale dobra robota z tą kwaskowatością. Miody tego typu mają konsystencję smalcu, czyli moja ulubiona, bo miody lejne, cieknące to już dla mnie zdecydowanie fuj i nie do przejścia. A Mamusia z innej gliny ulepiona, bo Ona właśnie lejne sobie polewa do herbatki i na kanapki lub twarogi.

***

Do mojego sklepu chciałem mieć miody z prywatnej pasieki i dodatkowo z mojej okolicy (Kociewie). Trochę to trwało, ale znalazłem. Pasieka z Pelplina. I tam mi robią miody kociewskie dla mojej Mamusi i dla Państwa. Ja dla zdrowotności wybrałem pyłek pszczeli plus woskowe świece z wosku a nie „z domieszką wosku”. Spalanie woskowej świecy, gdyby ktoś nie wiedział, też jest zdrowe, bo się w powietrze uwalniają różne takie dobre na odporność.

Podjąłem też jakiś czas temu próbę produkcji miodów z ostrą papryką i tabasco, ale nie wyszło. Wszystko opadało na dno. Ale wciąż otwarty jestem, bo Pszczelarzy w Polsce moc, więc gdyby któryś coś wymyślił, to ja chętnie. To samo dotyczy miodu pitnego – od lat szukam tego jedynego, który da się potem eksportować w świat. Najpierw ja muszę go pokochać, a potem ciąg dalszy. Bo w moim sklepie mam tylko takie rzeczy, które sam kocham i stosuję.