Indie. Podróże egzotyczne dla kobiet (i mężczyzn)

Indie Podróże egzotyczne dla kobiet (i mężczyzn)

Autor książki Tajlandia. Dwa spełnione marzenia wybrał się w kolejną podróż – tym razem z narzeczoną i jej koleżanką. Bardzo ryzykowne przedsięwzięcie. Bardzo ciekawe napięcie. Akt prawdziwie męskiej odwagi lub… brawury.

Myśleli, że po wizytach w innych azjatyckich krajach wiedzą, w co idą, tymczasem wdepnęli w całą serię niespodzianek. Trafili tam, gdzie brud miesza się z elegancją, bieda z bogactwem, piękno z kiczem, a smród zgnilizny z zapachem kadzideł – inny świat. Nocne pociągi bez miejscówek, chaos na drogach, wszechobecni naciągacze…

Anna, Kasia i Paweł odwiedzili miejsca znane z literatury, ale poszli też dalej – wypady z przewodnikiem do dżungli (w nocy i w dzień), podglądanie słonia, udział w hinduskim weselu; poznawanie zwyczajnego, codziennego życia, któremu przewodniki nie poświęcają wiele uwagi lub wcale. Po tej podróży autor doszedł do wniosku, że on patrzył na egzotyczny świat oczami, natomiast jego towarzyszki – sercem.

Paweł Skiba (1988)
– bioinformatyk, przedsiębiorca. Amator gry na saksofonie, były hodowca egzotycznych zwierząt, entuzjasta sztuk walki i triathlonów. Nie boi się robactwa, a kulturę nowego kraju najchętniej poznaje przez żołądek. W azjatyckiej knajpie potrafi zjeść wszystko (nawet jeśli to się rusza), a potem może zagrać na saksofonie oraz zorganizować i przetrwać bijatykę.

Znam tę książkę od podszewki – powstawała pod moim czujnym okiem, pracowałem nad doborem zdjęć i okładką, ale ja ją FIZYCZNIE wezmę do ręki dopiero w roku 2021, gdy znowu przylecę do Polski. To będzie pierwszy taki przypadek, gdy Autor i Czytelnicy mają wydrukowane egzemplarze przede mną. Zazdroszczę Państwu.
– wc

Fragment książki Indie Podróże egzotyczne dla kobiet (i mężczyzn):

***

Nie uszliśmy zbyt wiele, a już wzbudziliśmy zainteresowanie pierwszego uczynnego Hindusa. Podszedł do nas uśmiechnięty od ucha do ucha i nienagannym angielskim spytał:
– Cześć przyjaciele! Dokąd idziecie?
– Tak tylko chodzimy. Nigdzie.
– Dokądś przecież na pewno idziecie?
– Na przystanek metra, poradzimy sobie. Dzięki.
– Idziecie w złym kierunku, metro jest przecież tam! – Wskazał na mniejszą uliczkę odbijającą od Main Bazar Road. – Chodźcie, zaprowadzę was.
– Nie, dziękujemy, poradzimy sobie…
– Chodźcie, chodźcie. Jesteście tu nowi, zgubicie się i co będzie? No już, chodźcie! – I zaczął wręcz ciągnąć nas za sobą.
Chwilę później, korzystając z nieuwagi nowego przewodnika, po cichu się ulotniliśmy. Przypadkowo znaleźliśmy się na cmentarzu (tak, w samym centrum miasta, tuż obok głównego bazaru…). Odczekaliśmy kilka minut i niechętnie wróciliśmy na główną ulicę. W trakcie rozmowy z nachalnym przewodnikiem ustaliliśmy właśnie cel naszego spaceru, wiec nie podejmowaliśmy już próby wymyślenia niczego ciekawszego niż metro. Zanim je znaleźliśmy, przynajmniej trzech lub czterech „pomocników” chciało nas prowadzić do swoich sklepów, straganów, ryksz czy Bóg jeden wie, dokąd jeszcze. W okolicy znajdowała się świątynia, której teren był zdecydowanie mniej zaludniony niż główna ulica. Przemknęliśmy się do środka.
– Jest źle. Tak to nawet w Wietnamie nie było. Albo już wyszliśmy z wprawy… Przecież ich nie daje się w ogóle spławić! – narzekałem, powoli tracąc cierpliwość.

***

Inne opinie o książce Indie. Podróże egzotyczne dla kobiet (i mężczyzn) można przeczytać na stronie Lubimyczytac.pl