Dywizjon 303

Dywizjon 303 – o autorze

Z tylnej okładki książki:

Arkady Fiedler (1894-1985)

Najbardziej znany z polskich podróżników – jego książki przetłumaczono na ponad dwadzieścia języków. W ciągu długiego życia odbył trzydzieści wielkich wypraw po całym świecie. Zaczął w roku 1927 ekspedycją myśliwską na północ Norwegii, a ostatni raz udał się do Afryki Zachodniej w roku 1981; miał wtedy 87 lat.
Początkowo ruszał w świat jako łowca zwierząt dla ogrodów zoologicznych. Z czasem jednak zwyciężył w nim pisarz.
Przez kilkadziesiąt lat był najpopularniejszym autorem w Polsce. Oto liczby: między wydaniem pierwszej a ostatniej książki minęło 65 lat, w sumie opublikował 32 tytuły w łącznym nakładzie 10 milionów egzemplarzy(!!!). Rekordzistą jest słynny Dywizjon 303, opowieść o polskich pilotach walczących w bitwie o Anglię – jej łączny nakład to ponad półtora miliona egzemplarzy.

O czym jest Dywizjon 303?

Jest pięknym i porywającym reportażem z pola bitwy. Autor skupia się przede wszystkim na najważniejszych wydarzeniach z udziałem Polaków. Nie brakuje również „zbliżeń” na konkretne osoby. Mamy okazję poznać wyczyny takich asów, jak Witold Urbanowicz czy sierżant Frantiszek. Warto zwrócić uwagę na to, że wszystkie powietrzne zmagania obudowane są wątkami cywilnymi.

Dywizjon 303 powstał „na rozkaz” Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych generała Władysława Sikorskiego, a jego pierwsze wydanie miało miejsce jeszcze w 1942 roku. Sam autor tak oto wypowiada się na temat genezy swojego dzieła:

Spośród wszystkich moich książek Dywizjon 303 jest chyba utworem pisanym najbardziej na gorąco, pod bezpośrednim wrażeniem rozgrywających się w 1940 roku wypadków: pierwsze stronice powstawały już podczas ostatniej fazy owego osobliwego dramatu, nazwanego Bitwą o Brytanię, a ostatnie stronice kończyłem kilkanaście tygodni później, kiedy wciąż jeszcze, niby echo owej bitwy, warczały nocą nad Londynem motory Luftwaffe i padały bomby na miasto.

Fragment książki Dywizjon 303:

***

Cały dzień 7 września był ciepły, jasny i pogodny. Dopiero po południu, o godzinie 16.32 spadł grom: bombowce Luftwaffe dorwały się do Londynu.

Miasto, jak zwykle od niepamiętnych czasów, poddawało się błogiej sielance weekendu. Była to sobota. Na wschodnich przedmieściach biedota odpoczywała w swoich slumsach, dzieci bawiły się na ulicach, tysięczne tłumy uczestniczyły w różnych meczach i wyścigach psów.

O 16.30 na południowo-wschodnim nieboskłonie pojawiły się w powietrzu pierwsze białe bukieciki: wybuchy pocisków artylerii przeciwlotniczej. Owe bukieciki wyrastały coraz bliżej, postępowały jak huragan, syreny zawyły, huk baterii potężniał, wzmagał się szum dziesiątków samolotów i nagle runął z góry potok śmierci. Waliły jak grad bomby burzące i bomby zapalające. Waliły, zdawało się bez końca, jakby zmieść miały z powierzchni ziemi cały wschód Londynu. Wybuchały zbiorniki, paliły się doki, płonęły spichlerze, ginęli ludzie.

***

Opinie o książce Dywizjon 303 można przeczytać na stronie Lubimyczytac.pl